podchodzić

podchodzić
podchodzić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, podchodzićdzę, podchodzićdzi, podchodzićchodź {{/stl_8}}– podejść {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IXd, podchodzićjdę, podchodzićjdzie, podchodzićdejdź, podchodzićpodszedł, podeszła, podeszli {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zmierzać (zwykle idąc) w pobliże jakiegoś obiektu będącego celem ruchu; poruszając się w jakimś kierunku, przybliżać się do kogoś lub czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podszedł do okna. Podeszła do matki. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'iść (powoli) przemieszczać się pod górę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podchodzić pod Turbacz. Woda podeszła pod sam dom. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zbliżać się potajemnie do zwierzęcia lub człowieka, zwykle w celu podpatrzenia go lub zaatakowania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podchodzić dziki. Podchodzić nieprzyjaciela. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nasiąkać cieczą od spodu; podbiegać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kafelki podeszły wilgocią. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'działać podstępnie, zdradziecko; oszukiwać kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dać się podejść. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}6. {{/stl_12}}{{stl_7}}'odpowiednio kogoś, coś traktować, odnosić się w jakiś sposób do kogoś lub czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nie umiał do niej podejść. Do zeznań świadków trzeba podchodzić z rezerwą. Podchodzić życzliwie do pacjentów. Źle podeszła do sprawy. ZOB. bez kija nie podchodź [ani przystąp]; serce podchodzi – podeszło [podskoczyło] {{/stl_10}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do gardła; wnętrzności podchodzą – podeszły {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do gardła; żołądek podchodzi – podszedł {{/stl_7}}{{stl_8}}{komuś} {{/stl_8}}{{stl_7}}do gardła {{/stl_7}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • podchodzić – podejść do lądowania — {{/stl 13}}{{stl 7}} o samolocie: rozpoczynać lądowanie przez zmniejszenie wysokości i prędkości, wysunięcie podwozia itp.; o pilocie: wykonywać taki manewr : {{/stl 7}}{{stl 10}}Samolot we mgle kilkakrotnie podchodził do lądowania. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • podchodzić — Nie podchodź bez kija zob. kij 1. Serce podchodzi komuś do gardła zob. serce 23. Żołądek podchodzi, podszedł komuś do gardła zob. żołądek 4 …   Słownik frazeologiczny

  • podchodzić — → podejść …   Słownik języka polskiego

  • podchodzić — 1) Usiłować zacząć jakąś akcję lub jakieś przedsięwzięcie Eng. To attempt to start an action or endeavor; to approach a situation 2) Odpowiadać komuś; być całkowicie odpowiednim Eng. To be fully acceptable or suitable for someone …   Słownik Polskiego slangu

  • podejść — dk, podejśćjdę, podejśćjdziesz, podejdź, podszedł, podeszła, podeszli, podszedłszy podchodzić ndk VIa, podejśćdzę, podejśćdzisz, podejśćchodź, podejśćdził 1. «posunąć się (pójść, rzadziej: pojechać) w jakimś kierunku, zbliżyć się do kogoś lub… …   Słownik języka polskiego

  • zdarzenie — 1. Coś z prawdziwego zdarzenia «o czymś, co jest takie jak powinno być, spełnia wszystkie wymagania, oczekiwania, dobrze funkcjonuje»: Trudno dziś znaleźć kawiarnię bądź herbaciarnię z prawdziwego zdarzenia. Wprost 940/2000. Śląsk ma szansę stać… …   Słownik frazeologiczny

  • beztrosko — przysłów. od beztroski a) w zn. 1: Żyć wygodnie i beztrosko. Beztrosko spędzać czas. b) w zn. 2: Beztrosko podchodzić do poważnych zagadnień …   Słownik języka polskiego

  • czaić się — ndk VIa, czaję się, czaisz się, czaj się, czaił się «czekać na kogoś w ukryciu z zamiarem napaści, podchodzić skrycie, skradać się» Czaić się w cieniu. Czające się kroki. przen. tylko w 3 os. «coś się zbliża; widać zapowiedź, oznaki, najczęściej… …   Słownik języka polskiego

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

  • nieufność — ż V, DCMs. nieufnośćści, blm «brak ufności, zaufania; podejrzliwość, niedowierzanie, sceptycyzm» Nieufność do ludzi, do nowości. Wzbudzić w kimś nieufność. Nabrać nieufności do kogoś, w stosunku do kogoś, do czegoś. Podchodzić do kogoś, do czegoś …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”